Είναι νύχτα νομίζω...Το μαξιλάρι βαρύ,μου κλείνει το δρόμο των ονείρων.
Όνειρα...χαμένες υποσχέσεις στον ίδιο μας τον εαυτό για αλλοτινές ζωές.
Φοβάμαι να κλείσω τα μάτια μήπως και το σκοτάδι γίνει βιός μου...
Και ύστερα ποιο πρωινό θα έχει την τόλμη να με αναζητήσει..;
Κανείς πια δεν ψάχνει κάτω από το μαξιλάρι, εκεί που κρύβονται τα πάθη και τα δάκρυα των εραστών. Ξημέρωσε....το μαξιλάρι βαρύ,μου κλείνει το δρόμο των ονείρων.
Ξημερωσε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μαξιλαρι μου καραβι
δεμενο στα μαλια σου.
Καθε νυχτα σαλπαρουμε.
Μεταφερουμε δακρυα εραστων
σε μελανομορφους αμφορεις
σταγονες φωτος με πορεια
ανατολικη.
Στο λιμανι του προορισμου
εναγωνιως περιμενουν τα πρωινα
να φανουμε.
Αιωνες τωρα ετσι ξημερωνει.
Παλιατσο μου πηρα λεξεις απο το πολυ ομορφο κειμενο σου. Σε ευχαριστω.
ευχαριστω για την συμπορευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσυ πρωτος συμπορευθηκες...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=gdCrf1UPPbw
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτω απ' το μαξιλάρι είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν οι ψυχές που σ' αγαπούν.
Όνειρα ελαφριά..