Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Παιχνίδι.



Όταν κάτι έχει
σηκώνεται και τρέχει.
Και μούσκεμα γυρνάει
γιατί βρέχει.

Βρέχει δειλά μουσικές
πλάι σε σώματα στεγνά.
Τρέχει στους δρόμους
με τα μάτια χαμηλά.
Έχει το σώμα μάτια
τις μουσικές των δρόμων
για να βλέπει.

Βρέχει γέλια και χαρές
πλάι σε στόματα κλειστά.
Τρέχει στα δάση
με τα χέρια ανοιχτά.
Έχει το στόμα χέρια
τις χαρές με γέλια
να τις ραίνει.

Βρέχει στην έρημο φωτιές
πλάι σε πρόσωπα μουντά.
Τρέχει στις θάλασσες
με τα όνειρα ξανά.
Έχει το πρόσωπο όνειρα
την έρημο με θάλασσες να καίει.

Και όταν ξάφνου βρέχει,
την ομπρέλα ξεχασμένη κάπου έχει,
λες και κάτι τρέχει....