Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

O καρεκλιάς

Πρωί πρωί κάτω απ'τα φύλλα της ιτιάς
ντελάλι βγήκε και συστηνότανε ως καρεκλιάς.
Τέσσερα ξύλα κρατούσε ενωμένα
και ερμήνευε πως σαν καρέκλα ήτανε βαλμένα.
Κάποτε τα πούλησε σε μία με το όνομα Μπερνάρντα
http://ipop.gr/wp-content/uploads/2014/07/karekla-ipop.gr-2.jpgπου από το πολύ γινάτι ποτέ δεν στέργιωσε με άντρα.
Πάνω στο ξύλο της ιτιάς καρφώθηκαν τα δόντια της οχιάς
που χρόνια απ'το φαρμάκι της έπινε ο καρεκλιάς.
Κορμί είχε από ξύλο και το πρωί πήγαινε κόντρα στον ήλιο,
τον ίσκιο του φοβότανε και πήγαινε σκυφτός.
Τάχα σταυρούς πως ξύλωνε σαν ένωνε τα ξύλα με καρφιά
όμως τα δυο του τα χέρια δενόντουσαν ακόμα πιο σφιχτά.

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Καραβάνι

Και εκείνα τα δέντρα φαίνονται
να συνοστίζονται στην ράχη του λόφου
σαν καραβάνια.

Κάτω από έναν ουρανό γκρίζο
στου φθινοπώρου την αρχή νομίζω.

Και εκείνη η θάλασσα
να σβήνει στου ορίζοντα τα πλάτη
σαν να την κατάπιε η ομίχλη.

Κάτω από σκέπαστρα μεταλλικά
ακούγεται η βροχή στον τσίγκο σαν βεγγαλικά.

Και έπειτα τα σπίτια χαμηλά
να μοιάζουνε μ'ακίδες
καρφωμένες στο χώμα.

Πάνω από τα λόγια
να γεννιέται ένας Οκτώβρης
αλλιώτικος,λες και τον περίμενες
από χρόνια....