Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Μικρή ευτυχία

Πού πήγανε οι απαντήσεις
τόσο καλά πλεγμένες
με ζόρια μπόλικα
καταστρωμένες.

Ποιός μπουσουλάει
παρότι ξέρει βήμα
με ώριμη σκέψη
που έχασε το σχήμα.

Στα δυο ματάκια
τα ολοστρόγγυλα
που ούτε δυο μήνες
δεν κοιτάνε.

Εσύ έπλεξες όνειρα
πολλά και ας είναι νωρίς
και ας είναι αφέλεια
στην ύπαρξη να ελπίζεις.

Πού τρέχεις λογισμέ
τα παραμύθια όταν ξεσκονίζεις
με αστέρια λαμπερά
τις λέξεις να φωτίζεις.

Ποιός μίλησε για ομοιοκαταληξία
όταν κάτι είναι ζωντανό
ξεφεύγει απ΄την ανυπαρξία
και παίρνει η ζωή αλλιώτικη ουσία.

Μικρή ευτυχία τα χέρια μου άνοιξα
να σε κρατήσω σαν πυγολαμπίδα
που αγάπησε το φως
και για πάντα δέθηκε μαζί του.