Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Ανθρωπόμορφο

Τα χρώματα χορεύουν ζαλισμένα
στο άκουσμα της βροχής.
Ο ουρανός αναβοσβήνει
σαν να ζητάει για βοήθεια.

Κάποιος κρυφοκοιτάει
πίσω από το κλειστό τζάμι.

Οι σκέψεις χτυπούν
στην παγωμένη γυάλινη επιφάνεια.
Εξατμισμένες αλήθειες
διαστρευλώνουν τις σκιές απ'τους διαβάτες.

Κάποιος τρέχει χωρίς ομπρέλα
παραδωμένος στην καταιγίδα.

Τα φώτα λάμπουν ασθενικά
για χάρη των βρεγμένων δρόμων.
Ξεχασμένο το σκοτάδι ψάχνει
τρόπο να αναστηθεί.

Κάποιος κλείνει τα μάτια
και αφουγγράζεται.

Οι σιωπές μπλέκονται
με το βρόχινο νερό.
Ο ουρανός μοιάζει
με παραμελημένο εγώ.