Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Άνοιξε άνοιξη

Μια άνοιξη στο χείλος των κλαδιών
σαν όνειρο που πρόβαλε εμπρός.

Και οι άνθρωποι μόνοι στο ίδιο σαλόνι
τσιγάρο βαρύ η υπόθεση σηκώνει.

Πουλάκι μικρό για πέρνα από δω
αυτί να στήσω να ακούσω το μύστικο.

Και εκείνος που κρυώνει με μόνο σεντόνι
την ελπίδα που ποτέ δε σε σκοτώνει.

Τραγούδι χαμένο στον ήλιο δωσμένο
του κόσμου τούτου πια το πεπρωμένο.

Και εσένα και μένα τα χέρια απλωμένα
σε αόρατους κόσμους με μάτια κλεισμένα.

Αγάπη μου πρώτη για πες μου εσύ
ποιά λόγια να αφήσω πριν χαθείς.

Και εκείνοι που λένε πως ποτέ δεν κλαίνε
στης πρώτης άνοιξης το βήμα,πάντα φταίνε.