Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Γκράφιτι


,
Ένα παιδί που προσπαθεί,
να ξεριζώσει γκράφιτι από τοίχο,
μου θύμησε της αφέλειας τον ήχο.

Και ούτε θυμάμαι τις λέξεις
πώς να γράψω,αφού προτίμησα
τους τοίχους να διαγράψω.

Ένα παιδί που ονειροπολεί,
δεν έτυχε να το πετύχω,
και τα όνειρα του φόρεσα σε στίχο.

Και ούτε θυμάμαι τις ρίμες
πώς να αλλάξω,και πώς να απαλλαχτώ
δίχως το βήμα μου να χάσω.

Ένα παιδί μου μεγαλώνει,
που να το κρύψω για να μην τρομάξει,
στου φόβου καβάλα το αμάξι.

Και ούτε ξεχνώ
πώς μοιάζει πότε το σκοτάδι και πότε το φώς,
πώς παύει το πότε,το πού και το ποιός,
πώς γίνεται το χώμα θησαυρός
και η σιωπή αβάσταχτος καρπός.