Γκράφιτι

,

Ένα παιδί που προσπαθεί,
να ξεριζώσει γκράφιτι από τοίχο,
μου θύμησε της αφέλειας τον ήχο.

Και ούτε θυμάμαι τις λέξεις
πώς να γράψω,αφού προτίμησα
τους τοίχους να διαγράψω.

Ένα παιδί που ονειροπολεί,
δεν έτυχε να το πετύχω,
και τα όνειρα του φόρεσα σε στίχο.

Και ούτε θυμάμαι τις ρίμες
πώς να αλλάξω,και πώς να απαλλαχτώ
δίχως το βήμα μου να χάσω.

Ένα παιδί μου μεγαλώνει,
που να το κρύψω για να μην τρομάξει,
στου φόβου καβάλα το αμάξι.

Και ούτε ξεχνώ
πώς μοιάζει πότε το σκοτάδι και πότε το φώς,
πώς παύει το πότε,το πού και το ποιός,
πώς γίνεται το χώμα θησαυρός
και η σιωπή αβάσταχτος καρπός.