Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Ξημέρωσε

Είναι νύχτα νομίζω...
Το μαξιλάρι βαρύ,μου κλείνει το δρόμο των ονείρων.
Όνειρα...χαμένες υποσχέσεις στον ίδιο μας τον εαυτό για αλλοτινές ζωές.
Φοβάμαι να κλείσω τα μάτια μήπως και το σκοτάδι
γίνει βιός μου...
Και ύστερα ποιο πρωινό θα έχει την τόλμη να με αναζητήσει..;
Κανείς πια δεν ψάχνει κάτω από το μαξιλάρι,
εκεί που κρύβονται τα πάθη και τα δάκρυα των εραστών. Ξημέρωσε....το μαξιλάρι βαρύ,μου κλείνει το δρόμο των ονείρων.

4 σχόλια:

  1. Ξημερωσε


    Το μαξιλαρι μου καραβι
    δεμενο στα μαλια σου.
    Καθε νυχτα σαλπαρουμε.
    Μεταφερουμε δακρυα εραστων
    σε μελανομορφους αμφορεις
    σταγονες φωτος με πορεια
    ανατολικη.
    Στο λιμανι του προορισμου
    εναγωνιως περιμενουν τα πρωινα
    να φανουμε.
    Αιωνες τωρα ετσι ξημερωνει.





    Παλιατσο μου πηρα λεξεις απο το πολυ ομορφο κειμενο σου. Σε ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://www.youtube.com/watch?v=gdCrf1UPPbw

    Κάτω απ' το μαξιλάρι είναι ένα βαθύ πηγάδι
    που μέσα κατοικούν οι ψυχές που σ' αγαπούν.

    Όνειρα ελαφριά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή