''Η κλειδαρότρυπα''

"Εχε το νου σου στο παιδι...'' ελεγε κάποτε ο Παύλος Σιδηρόπουλος..

Όλοι κάποτε ήμασταν παιδιά μετά μας είπαν έφηβους και μετά μας έντυσαν ενήλικες.Το σημείο αναφοράς μας γύρω από το οποίο στροβυλιζόμαστε όλοι όσο ο χρόνος κυλάει είναι το παίδι που έχουμε μέσα μας...η ευαισθησία και η δυναμή μας μαζί.

Όταν είσαι παιδί χαίρεσαι ανυπόμονα την αλήθεια σου που οι μεγάλοι την μεταφράζουν ως αφέλεια...όταν είσαι έφηβος προσαρμόζεις την αλήθεια σου ανάλογα με την δίψα που έχεις να μεγαλώσεις,δεν θες πια να εισαι το ''μικρό''...όταν ενηλικιώνεσαι η αλήθεια σου έχει κατοικήσει πια μέσα σου σε κάποια γωνια του εαυτού σου που άλλοτε θυμάσαι και άλλοτε ξεχνας.Άλλωστε δεν την λένε τυχαία ενηλικίωση...τι βαριά λέξη?!

Γι'αυτό και γω επειδή δεν αντέχω το βάρος της προσπάθησα να την κάνω πιο ασήμαντη βαφτίζοντάς την κλειδαρότρυπα...ενα σημείο που συμβολίζει το κρυφτό και την αποκάλυψη μαζί!

Εκεί λοιπόν στέκεται το μικρό παιδί,πίσω από την πόρτα και κοιτάει ανυπόμονα την κλειδαρότρυπα...ψάχνει να βρει τον συνένοχο στην σκανταλιά.Όταν τον βρεί βγαίνει έξω για να κλέψουν μαζί το γλυκό από το βάζο και να μοιραστούν τη γλυκιά αλήθεια..Μα όταν το παιδί συνεχίσει να κρύβεται σημαίνει πως κάποιος το πλάνεψε και αυτό έτρεξε να κρυφτεί από το ψέμα...

Θα κοιτάς για πολύ μέσα από την κλειδαρότρυπα ή θα υπερασπιστείς το παιδί που έχεις μέσα σου?