Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Το ασήμαντο

Δυο χέρια σκίζανε τον άνεμο
σαν το χαρτί το φως.
Και ο άνεμος δεν ρώταγε
μέσα στα στενά κρυβότανε.

Δυο χρόνια τρέχανε στης μάνας την αγκάλη
σαν το παιδί στο πάρκο.
Και ο χρόνος δεν κόταγε
μέσα από το γυαλί διαστρεβλωνότανε.

Δυο πιόνια παίζανε την βασίλισσα όλα για όλα
σαν αξιωματικοί σε διαμάχη.
Και ο βασιλιάς δεν σωζότανε
μέσα στην πλάνη του χανότανε.

Το ασήμαντο κοιτούσε περιπαιχτικά το σημαντικό
όπως το δυο σκόνταφτε στο εγώ του ενός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου