Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Μύθος.

''Στην κόψη του χρόνου
θυσιάζω τα φεγγάρια μου.
Κυκλικές διαδρομές
σημαίνουν τις ατέρμονες επαναλήψεις.
Και όλες εκείνες οι ελλείψεις
παρατεταμένες  εκλείψεις των εαυτών μου.
Ασυνάρτητα κυλούν οι ώρες 
μπροστά στην ολοκλήρωση του φωτός.
Με φόντο το απόλυτο σκοτάδι του ουρανού
γεννιέται μια στάλα ευτυχίας.
Δειλά ξεπροβάλλει για άλλη μια φορά
η  ίδια και απαράλακτη μορφή.
Μείον ένα φεγγάρι και αυτό το μήνα.
Μηδέν εις το πηλίκο του ουρανού.''
Είπε ο ταξιδιώτης με την ασημένια
κάπα και το ρυτιδιασμένο πρόσωπο,
αφού πρώτα ανακάτεψε τους μύθους
που έφερε στο δισάκι του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου