Έχει το βλέμμα υπόπτου που από το παράθυρο κρυφοκοιτάζει,μιας μοναξιάς τα μυστικά να καταλάβει.
Με κινήσεις προσεκτικές το σώμα του κουβαλά
μην τύχει κάποιο από τα κομματια του και σπάσει.
Μην σου αφήσει αναμνήσεις που στο πέρασμα του χρόνου η μνήμη με θράσος θα ξεθάψει.
Ξέρει τι ένιωσες πριν καν το αισθανθείς.
Ακούει ό,τι εσύ ακόμα δεν έχεις ακούσει.
Άγγιζει όσα έχεις αγγίξει και ας μην ήταν εκεί.
Και ας μην άπλωσε το χέρι,γιατί φοβήθηκε την απώλεια κάποιου μέλους.
Το διάφανο κορμί του στα μάτια σου εμπρός προβάλει και φόβο κανένα δεν έχει.
Ξέρει πόσο εύθραυστη είναι η αλήθεια σαν την φοράς για χάρη κάποιου άλλου.
Χρόνια τώρα συστήνεται στα έπιπλα,στους τοίχους,στους ανθρώπους...ως ''γυάλινος άνθρωπος''
<< Χρόνια τώρα συστήνεται στα έπιπλα,στους τοίχους,στους ανθρώπους...ως ''γυάλινος άνθρωπος'' >>
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο όμορφη η ανάρτηση σου και πόσες αλήθειες κρύβει.
Δυστυχώς στις μέρες μας , όπως είναι ο κόσμος πολλοί συστήνονται ως ''γυάλινοι άνθρωποι''. Όντας πληγωμένοι και απογοητευμένοι πολλές φορές έχουν πάψει να ελπίζουν και να περιμένουν πια..
''Εύθραυστοι'' όπως λες , μα και πολύ προσεκτικοί. Για μα μη τους αγγίξει ποτέ ξανά η κακία του κόσμου.
Να είσαι καλά
Τα λέμε
Σε φιλώ
Χαρηκα για τη συναντηση μας.:)Καλως σε βρηκα.Ανταποδιδω μια ''ευθραυστη'' χειραψια.
ΑπάντησηΔιαγραφή