Είδα το βρέφος να βηματίζει άτσαλα πάνω σε κάτασπρα κρίνα σε ένα δρόμο που πέτρα δεν φυτρώνει..
Είδα έναν νέο να μαζεύει κόκκινα τριαντάφυλλα και να τρυπιέται άθελα του σε έναν δρόμο που πέτρα δεν φυτρώνει..
Είδα έναν γέρο να κουβαλάει μια πέτρα στωικά σε ένα δρόμο γεμάτο κάτασπρα κρίνα και κατακόκκινα τριαντάφυλλα..
Το βλέμμα μου σταμάτησε σε εκείνη την πέτρα που κουβαλούσε ο γεράκος...
Τον ακολούθησα για λίγο ώσπου τον είδα να την εναποθέτει πλάι στις ρίζες ενός αιωνόβιου δέντρου..
Έπειτα σίμωσε ο νέος γεμάτος αίματα από τα αγκάθια και αγκάλιασε το δεντρό, ώσπου να το γεμίσει κοκκινάδια...
Ακολουθούσε και το βρέφος κουβαλώντας ένα κρίνο από εκείνα που πάνω τους περπατούσε ,το κάρφωσε στον κορμό του δέντρου βαθιά..
Και τότε ανάβλυσε μπροστά στους τρεις η σοφία ντυμένη στα κόκκινα κρατούσε έναν κρίνο και σκάλιζε στην πέτρα με μεγάλα γράμματα τη λέξη ''ζωή΄΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου