Άνοιξα το παράθυρο
και είδα τα δέντρα όλα γυμνά
από φόβο και από πάθη.
Λες και ήταν έτοιμα από πάντα
μαθημένα να περιμένουν την άνοιξη.
Άνοιξα την ψυχή
και είδα χρώματα ξεθωριασμένα
Λες και ήταν όνειρο της Κυριακής
τα λόγια της αγάπης.
Έκλεισα θέση πλάι στα άνθη
και είδα το φως να διαπερνά
της ζωής το διάφανο αδράχτι.
Λες και είχα χάσει
της όρασης την αίσθηση
και η πλάση έμοιαζε παραίσθηση.
'Έκλεισα τον κύκλο
και πέταξα την κιμωλία
πλάι στο περβάζι με την ακακία.
Άγριες μέρες παρελαύνουν
πλάι στα σώματα τα μουσκεμένα
και η άνοιξη καραδοκεί
σαν την καρδιά που βρίσκει η σφαίρα.
πανεμορφο..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!Ευχαριστώ για την συμπόρευση.
ΑπάντησηΔιαγραφή