Ολόκληρη η ζωή μας μια ανεκπλήρωτη αλήθεια.Τι να σου κρύψω και πώς να σου φανερωθώ?
Πόσοι αποχαιρετισμοί μας μάθανε του άλλου κόσμου την οσμή.
Ακάνθινα τα χρόνια μας φορεμένα κατά μέτωπο.
Μπλεγμένοι σταυροί ανάμεσα στα δάχτυλα βαραίνουνε πάντοτε το ίδιο σώμα.
Γεύση πικρή που στο στόμα ακόμα μένει.
Μαύρισε τα ρούχα μας ο πόνος.
Μούσκεψε ο χρόνος την ψυχή.
Και όσοι χάθηκαν ξεμακραίνουν βιαστικά.
Και αν δεν βρεθήκανε πάντοτε θα επιστρέφουν.
Στον κόσμο ετούτο που την αγάπη δεν πόθησε πιότερο.
Στραμένος από άκρη σε άκρη σε μια κόκκινη μοίρα.
Και όταν και εκείνη τελειώσει.Τι μένει?
Εσύ χωρίς εμένα,εγώ χωρίς εσένα.
Και όλα εκείνα που η αλήθεια δεν άγγιξε ποτέ.
