Αφουγγράζομαι τη σιωπή και προσπαθώ να νιώσω τον
ήχο του υγρού ετούτου κόσμου..
Απεναντί μου αντικρίζω ένα γεράκο κουρελιασμένο
με μια ξύλινη μαγγούρα που με απλωμένο το χέρι
ζητιανέυει για ευχές...
Νιώθω τόσο ίδιος με ετούτο τον παλιάτσο της ζωής..ενώ εκείνος καρτερά μια δεύτερη ευκαιρία εγώ πασχίζω να χτίσω μια πρώτη.
Βάζω στη μαγγούρα μου ευχές και στην καμπούρα του χρόνου ανύποτες στιγμές...αγέννητες επιθυμίες με άγνωστο τέλος.
Δε βλέπω το φώς στο τέλος του δρόμου...μα νιώθω τη φλόγα στο κέντρο της καρδιάς που φλέγεται από τους πόθους και σωπαίνει στο απόηχο της αδράνειας.
Ίδια ψυχή εγώ και εκείνος,άλλη μορφή εκείνος και γω
και οι δυο επαίτες του ονείρου..ο καθένας στη δική του βροχή,στη δική του καταχνιά απλώνει το χέρι για να βγει στην επιφάνεια...να ζήσει όσα του αρνήθηκε η ζωή και του έκρυψε ο ήλιος.''
το θεμα ειναι ζωη δεν εχει μονο ενα παραθυρο...υπαχουν πολλα δεξια και αριστερα μας τα οποια πολλες φορες δεν τα βλεπουμε επειδη ειτε εθελοτυφλουμε ειτε φοβομαστε. εξαλλου πρεπει να χτιζουμε το παρον μας συμφωνα με το μελλον κι οχι το μελλον μας συμφωνα με το παρον!
ΑπάντησηΔιαγραφή