Αγαπητέ παραλήπτη,
αναγκάστηκα να σου στείλω ηλεκτρονικό γραμμα για να σου εκφράσω με αλγόριθμους και μηδενικά, συναισθήματα αμύθητης αξίας.Ήταν η πιο εύκολη λύση μπροστά σε χάρτινα γράμματα δίχως παραλήπτη που δεν πρόλαβες να ανοίξεις,σε αγχωμένα και άλλοτε βουβά τηλεφωνήματα,σε μία ζωντανή επαφή που οι καταστάσεις δεν σου επέτρεψαν.
Σπάω το κεφάλι μου να βρώ τις λέξεις που θα σε αιχμαλωτίσουν για λίγο μπροστά απο την μικρή οθόνη της ζωής σου που θα με κάνουν και εμένα έναν περαστικό που κοντοστάθηκες λιγάκι να περιεργαστείς.
Και όσο εγώ πασχίζω να σου περάσω ένα συναίσθημα μέσα από καλώδια όλο και κάποια bites χάνονται και μέσα σε όλο το χαμό η αλήθεια που ήθελα μαζί σου να μοιραστώ συρρικνώνεται για να χωρέσει στην επιφάνεια εργασίας σου ή να καταχωνιαστεί απλά σε κάποιο συρτάρι εισερχομένων.
Τελικά ίσως το γράμμα μου να μην είχε και τόσο νόημα, αλλά το ίδιο από μόνο του με έκδηλη την ηλεκτρονική του υπόσταση μου φανέρωσε μια αλήθεια..
Έπρεπε να φτάσω στο υστερόγραφο κάτω κάτω για να σου πώ πως τελικά θέλω να σε δώ,πως μου έλειψες,πως έχω μια αγκαλιά για σένα,ένα χαμόγελο,ένα πείραγμα,ένα δάκρυ,ένα θυμό...που ο μονόλογος δεν ευνοεί.
Σε περιμένω κάθε μέρα με αγωνία στο γωνιακό καφέ με τη διακόσμηση που εσύ προτιμας,να πιούμε έναν καφέ και να τα πούμε....και μην ξεχνάς στην οδό Αλήθειας,κεντρική πλατεία Καρδιάς...θα είμαι εκεί.
Τα λέμε σύντομα,
ο αποστολέας.
