Φύσηξε αέρας και στο πέταγμα της μέρας, ήρθες εσύ.
Τραγούδι αντηχεί όπως το πέρασμα μιας σφαίρας, ήσουν εσύ.
Κύλησε με το πέρας εκεί στου Κάστρου την κορδιλιέρα, φάνηκες
εσύ.
Καπέλο χαμένο από τον άνεμο κατατρεγμένο, πέταξες εσύ.
Τύλιξε σαν σάβανο ο ουρανός το Αιγαίο, ανέτειλες εσύ.
Και όταν μια μέρα ξαναγυρίσω για να σε αναζητήσω,
τα ρέστα για τον αποχωρισμό δεν θα σου ζητήσω,
στο πέρασμα του χρόνου θα αποφασίσω,
εάν μου το έκλεψες εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου