Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2020

Αναφανδόν



Διατείνοντας τα δάχτυλα
σε απόλυτη έκταση 
ένας πίδακας από ασήμι 
κυκλωμένος, εξόρμησε.


Γέμισαν τα αλλεπάλληλα
ρυάκια της παλάμης
ανενεργούς κρατήρες
με όσα δεν ειπώθηκαν.

Επιρρήματα που προηγήθηκαν
του υποκειμένου.

Μπλεχτήκανε οι δείκτες
με τους παράμεσους
και οι αντίχειρες με τις
φλεβικές απολήξεις.

Το κράτημα αιωρούνταν
ρυθμικά, ενώ στην χαραμάδα
των χεριών αναδυόταν
η Σελήνη, αναφανδόν.

Υποκείμενα στραμμένα
ενάντια του κατηγορουμένου.