Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Φώς

Απ'την ανατολή ως και τη δύση
τρέχει το φως πρωτού ραγίσει.

Παίρνει μαζί και σένανε και μένα
και όλα κείνα που μοιάζουνε ειπωμένα.

Από τα έγκατα έως τη ζήση
διάφανο είναι από τη φύση.

Παίρνει τα χρώματα και τα φοράει
και τα οικεία για ξένα τα πουλάει.

Από την άγνοια έως την κρίση
όλα τα χάνει πρωτού κερδίσει.

Δίνει στα μάτια τα ανοιγμένα
μορφές και σχήματα ολανθισμένα.

Και απ'την ψυχή καθώς περνά
τα διάφανα φαντάζουν ορατά.

Εκεί που σώνεται το σκότος
γεννιέται ο ήλιος ο πρώτος.