Λευκό και ατέλειωτο,
άπλωνε τα κλωναράκια του,
ο τόπος να μοσχοβολήσει.
Γιασεμί στην πόρτα μου μπροστά,
φύτρωσε και την ψυχή μου λύτρωσε
στης καρδιάς τα ανοιχτά.
Λευκό και ταπεινό,
γέμιζε πέταλα τους ανυποψίαστους περαστικούς,
για να τους ανησυχήσει.
Γιασεμί που σε έκοβα
κάθε βραδιά, καθώς στα μάτια μου
σε έφερνα μπροστά.
Λευκό και αγέραστο,
στριμωχνόσουν σε έναν βασιλικό κοντά
και ο λόγος μου στο πέρασμά σου
σιωπούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου