Λίγα λόγια...

''Aρκεί ένα ποίημα.
Ένα μόνο ποτήρι με στίχους για να μεθύσω.
Έχουν πέσει οι αντοχές μου.
Οι φίλοι μου με μαζεύουν από τα γραπτά μου.
Έλα σήκω πέρασε η ώρα μου λένε.
Έτσι που πας θα καταστραφείς.
Μην παίρνεις τη ζωή κατάκαρδα.
Δεν φταίω εγώ τους απαντώ.
Μικρό η μάνα μου με θήλαζε λέξεις.''
Νίκος Σκούτας.

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

''Απροσχεδίαστο''


''Σήμερα δεν έχω κατι στέρεο και καλογραμμένο να εκθέσω ,γιατί πολύ απλά και ο ίδιος μου ο εαυτός είναι ρευστός....όσο και οι ανθρώπινες σκέψεις.Τόσες λέξεις,τόσα συναισθήματα διατρέχουν το μυαλό μας όταν ένα καινούριο άτομο μπαίνει στη ζωή μας...και είναι όλες θετικές..Κανείς δεν είναι σε θέση εκεί στο προπαρασκευαστικό στάδιο της σχέσης να κατανοήσει πως όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις και εμείς ανάλογα από που τα κοιτάμε ερχόμαστε αντιμέτωποι μόνο με την μία...Έτσι γραπωμένοι από την ιδανική όψη νιώθουμε πώς γκρεμιζόμαστε όταν η κορόνα γίνεται γράμματα....και τότε το μυαλό γεμίζει και πάλι λέξεις τόσο αντώνυμες με τις αρχικές.Μετέωροι λοιπόν στο χάσμα που δημιουργούν οι ίδιες μας οι σκέψεις αρνούμαστε να βουτήξουμε στο κενό και να ψάξουμε για την αλήθεια που κάποτε έκανε τα πάντα τόσο ξεκάθαρα....έκανε το ''για πάντα'' να βγαίνει τόσο αβίαστα απευθείας από τα βάθη της καρδιάς δίχως ίχνος λογικής.Πόσο απροσχεδίαστα ο ενεστώτας έγινε αόριστος ούτε και γω δεν το κατάλαβα...όπως ποτέ δεν κατάλαβα τις σκέψεις που έγιναν αναμνήσεις..

Απόψε λοιπόν πίνω εις υγείαν της μνήμης με ένα ποτήρι γεμάτο σχέσεις που αδημονούν να καταναλωθούν και να με μεθύσουν....μέσα σε μια ζάλη πέρα για πέρα αληθινή,διτή και δίχως ίχνος υποκρισίας.''

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου