Μια άνοιξη στο χείλος των κλαδιών
σαν όνειρο που πρόβαλε εμπρός.
Και οι άνθρωποι μόνοι στο ίδιο σαλόνι
τσιγάρο βαρύ η υπόθεση σηκώνει.
Πουλάκι μικρό για πέρνα από δω
αυτί να στήσω να ακούσω το μύστικο.
Και εκείνος που κρυώνει με μόνο σεντόνι
την ελπίδα που ποτέ δε σε σκοτώνει.
Τραγούδι χαμένο στον ήλιο δωσμένο
του κόσμου τούτου πια το πεπρωμένο.
Και εσένα και μένα τα χέρια απλωμένα
σε αόρατους κόσμους με μάτια κλεισμένα.
Αγάπη μου πρώτη για πες μου εσύ
ποιά λόγια να αφήσω πριν χαθείς.
Και εκείνοι που λένε πως ποτέ δεν κλαίνε
στης πρώτης άνοιξης το βήμα,πάντα φταίνε.
σαν όνειρο που πρόβαλε εμπρός.
Και οι άνθρωποι μόνοι στο ίδιο σαλόνι
τσιγάρο βαρύ η υπόθεση σηκώνει.
Πουλάκι μικρό για πέρνα από δω
αυτί να στήσω να ακούσω το μύστικο.
Και εκείνος που κρυώνει με μόνο σεντόνι
την ελπίδα που ποτέ δε σε σκοτώνει.
Τραγούδι χαμένο στον ήλιο δωσμένο
του κόσμου τούτου πια το πεπρωμένο.
Και εσένα και μένα τα χέρια απλωμένα
σε αόρατους κόσμους με μάτια κλεισμένα.
Αγάπη μου πρώτη για πες μου εσύ
ποιά λόγια να αφήσω πριν χαθείς.
Και εκείνοι που λένε πως ποτέ δεν κλαίνε
στης πρώτης άνοιξης το βήμα,πάντα φταίνε.